ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ! ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΑ ΔΩΡΕΑΝ ΟΝ LINE (AΠΟ ΤΙΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ eBooks4Greeks.gr

Διαβάστε παρακάτω χριστουγεννιάτικα βιβλία για παιδιά από σύγχρονους Έλληνες λογοτέχνες από τις ηλεκτρονικές εκδόσεις eBooks4Greeks.gr 

Πατήστε επάνω στην εικόνα το κουμπί scroll (το τρίτο από αριστερά)  για να τα διαβάσετε on line. Μεγαλώστε την εικόνα (πλήρη οθόνη) και με τη ροδέλα του ποντικιού ή από τη μπάρα δεξιά του πλαισίου ή με βελάκι κάτω δείτε τις σελίδες μία προς μία.

Καλή ανάγνωση!

ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΑΡΑΓΕ ΦΕΤΟΣ Ο ΑΪ ΒΑΣΙΛΗΣ; (παραμύθι) – από την Αναστασία Γκούγκα

Μύρισαν Χριστούγεννα! Όλα τα παιδάκια του κόσμου, από τα πιο μικρά μέχρι και τα πιο μεγάλα, περιμένουν με τεράστια ανυπομονησία τα Χριστούγεννα. Φέτος όμως, θα είναι πολύ διαφορετικά για όλο τον κόσμο λόγω της πανδημίας που επικρατεί…

Συγγραφείς: Αναστασία Γκούγκα
Εικονογράφηση: Αναστασία Γκούγκα
Ιδιωτική έκδοση, Έτος έκδοσης: 2020, ISBN: 978-618-00-2560-6, σελίδες 27.

Θα έρθει άραγε φέτος ο 'Αι Βασίλης; (παραμύθι) - Αναστασία Γκούγκα

 

Ο ΑΧΘΟΦΟΡΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ (παραμύθι) – της Αλεξίας Βόγδου

Κοζάνη, Δεκέμβριος 1957… Τα παραθυλόφυλλα δεν άνοιγαν σήμερα το πρωί. Το χιόνι που έπεφτε όλο το βράδυ τα σκέπασε σαν λευκοκεντημένο πάπλωμα. Μόλις κατάλαβε η μητέρα πως ξύπνησα, με φώναξε αμέσως…

Συγγραφέας: Αλεξία Βόγδου
Έκδοση: Κοβεντάρειος Δημοτική Βιβλιοθήκη Κοζάνης, Έτος έκδοσης: 2020
Μέγεθος: σελ. 16.

Ο αχθοφόρος Βασιλιάς (παραμύθι) - Αλεξία Βόγδου

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΑΗ ΒΑΣΙΛΗ – από την Αλεξάνδρα-Νικολέττα Γογγάκη

Όλα, μα όλα τα παιδιά του κόσμου, από τα πιο φτωχά μέχρι και τα πιο πλούσια, ονειρεύονται να ζήσουν κάθε Χριστούγεννα αυτό το γλυκό παραμύθι, του να γνωρίσουν από κοντά εκείνο τον καλοκάγαθο κυριούλη με την άσπρη γενειάδα που ταξιδεύει με το αερόστατο…

Συγγραφέας: Αλεξάνδρα – Νικολέττα Γογγάκη
Επιμέλεια – εικονογράφηση: Ιωάννης Καρόζης
Ιδιωτική έκδοση, 2020, Μέγεθος: σελ. 14

Το ταξίδι του Άη Βασίλη - Αλεξάνδρα – Νικολέττα Γογγάκη

ΓΡΑΜΜΑ ΑΠ’ ΤΟΝ ΑΗ ΒΑΣΙΛΗ – από τη Ντέμη Ρούσσα

Τι καλά! Ναι! Τι καλά! Έρχονται Χριστούγεννα! Πόσο ανυπομονώ, γράμματα πολλά να δω, να ‘ρθουν από τα παιδάκια! Αχ, τα καλικαντζαράκια θα δουλέψουνε σκληρά, να ‘χουν όλα τα παιδιά πρόσωπα χαρούμενα…

Συγγραφέας: Ντέμη Ρούσσα
Ιδιωτική έκδοση. Έτος έκδοσης: 2020
Μέγεθος: σελ. 14 

Γράμμα ΕΠΕΙΓΟΝ για τον Άγιο Βασίλη – από την Άννα Πήλιου

Πλησιάζουν οι γιορτές. Η πόλη έχει φορέσει τα γιορτινά της στολίδια. Το χριστουγεννιάτικο δέντρο στο σπίτι είναι στολισμένο με πολύχρωμα μπαλάκια, καμπανούλες, αγγελάκια και πολλά λαμπερά φωτάκια. Όλοι είναι χαρούμενοι….

Συγγραφέας: Άννα Πήλιου, Εικονογράφηση: Σύλβια Πάλλη
Έκδοση ebook: Σαΐτα, 2013, ISBN: 978-618-5040-49-9, Μέγεθος: σελ. 28

Γράμμα ΕΠΕΙΓΟΝ για τον Άγιο Βασίλη - από την Άννα Πήλιου

ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΣΕΝΤΟΝΙ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ – της Ιορδάνας Στεργίου 

Η Ντίνα κόλλησε έναν καινούριο άτακτο ιό και βρίσκεται σε καραντίνα. Είναι, όμως, στενοχωρημένη γιατί φοβάται μήπως ο Αϊ Βασίλης δεν κατορθώσει να μοιράσει δώρα εξαιτίας του ιού…

Συγγραφείς: Ιορδάνα Στεργίου
Εικονογράφηση: Αναστάσιος Ζέρβας
Ιδιωτική έκδοση, 2020, ΙSBN: 978-618-00-2505-7, 

Μέγεθος: σελ. 22 

Το μαγικό σεντόνι της Πρωτοχρονιάς - Ιορδάνα Στεργίου  

Η πολιτεία που δεν είχε Χριστούγεννα – Ευρυδίκη Αμανατίδου (ebook & audiobook)

Πώς είναι να ζεις σε μία γκρίζα και σιωπηλή πολιτεία; Πώς γίνεται οι μόνες παιδικές φωνές που ακούγονται να βγαίνουν μέσα από την οθόνη της τηλεόρασης; Μουντά χρώματα, κουρασμένα βήματα….

Συγγραφέας: Ευρυδίκη Αμανατίδου
Εικονογράφηση: Μαίρη Λαμπαδαρίου
Έκδοση ebook: Σαΐτα, 2012
ISBN: 978-618-80220-6-5
Μέγεθος: σελ. 25 

Η πολιτεία που δεν είχε Χριστούγεννα - Ευρυδίκη Αμανατίδου  

Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΣΤΟ ΜΑΞΙΛΑΡΙ: ΜΙΑ XΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ – γράφει ο Στέλιος Εμμανουηλίδης

Μια πανέμορφη αλλά κρύα νύχτα έφτασε πάλι στην πόλη Λουλέτα. Οι καμινάδες των σπιτιών βγάζουν καυτό γκρι καπνό αφήνοντας πάνω από την πόλη ένα μεγάλο σύννεφο….

Συγγραφή: Στέλιος Εμμανουηλίδης
Ιδιωτική έκδοση 2020. Μέγεθος: σελ. 10 

Ο Θησαυρός στο μαξιλάρι: Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία - Στέλιος Εμμανουηλίδης

"Στη Βουνοπλαγιά της Χαράς" της Κατερίνας Παπαφράγκου

Σε μια βουνοπλαγιά μακριά από τη φασαρία της πόλης, τα έλατα μιλάνε, κάνουν φίλους τους τα ζώα και γλεντάνε. Εκεί κάπου ψηλά στέκεται όμορφο κι ένα έλατο, ο Αστρένιος, που λαμπυρίζει τη νύχτα σαν αστέρι. Έχει φίλους του τα δέντρα αλλά και τα υπόλοιπα ζωάκια του δάσους και κάθε βράδυ μαζεύονται όλοι μαζί και χαίρονται να διασκεδάζουν ο ένας πλάι στον άλλο. Μέχρι που ένας κότσυφας προμηνύει τα Χριστούγεννα. Τα έλατα γνωρίζουν τη συνήθεια των ανθρώπων να τα κόβουν για να τα στολίσουν και τρέμουν στην ιδέα. Μακριά από τη βουνοπλαγιά, σε ένα έρημο παγωμένο ξέφωτο, μένει μόνο του ένα άλλο μοναχικό έλατο με κορμό σαν χοντρό κούτσουρο, ο Μαΐστρο. Είναι εκεί μέρα και νύχτα και παρατηρεί παγωμένο τον Αστρένιο να χαίρεται με τους φίλους του στη χαρούμενη βουνοπλαγιά. Μέχρι που η ζήλεια του θολώνει τη σκέψη και αποφασίζει να του κάνει κακό. Ένας ξυλοκόπος τότε βρίσκεται στο δρόμο του και γίνεται η αίτια να κινδυνεύσει πολύ ο Αστρένιος. Όμως στο τέλος, ένα όνειρο και η τύχη κάνει τα δυο έλατα να αγαπηθούν και να γίνουν παντοτινοί φίλοι στην αλυσίδα της φύσης. Ένα παραμύθι που μιλάει για τη φιλία και τον σεβασμό στο περιβάλλον.

Συγγραφέας: Κατερίνα Παπαφράγκου. Εικονογράφηση: Ερμιόνη Κοντολαιμάκη
Έκδοση ebook: Σαΐτα, 2012, ISBN: 978-618-80394-3-8
Μέγεθος: σελ. 34 

Στη Βουνοπλαγιά της Χαράς - Κατερίνα Παπαφράγκου

Παιδική χριστουγεννιάτικη ιστορία: "Το ανηψάκι του Αϊ - Βασίλη" της Μαρίας Βελέτα - Βασιλειάδου. Δωρεάν ανάγνωση

 

Συγγραφέας: Μαρία Βελέτα - Βασιλειάδου

Φέτος επειδή ο Αϊ - Βασίλης έχει γρίπη δε θα μοιράσει εκείνος τα δώρα αλλά το ανιψάκι του, το Αϊ - Βασιλάκι. Στην αρχή εκείνο δεν ήθελε γιατί πάθαινε ελκηθροφοβία και καμιναδοφοβία. Πολύ γρήγορα όμως ξεπέρασε τους φόβους του και γέμισε χαρά, όταν σκέφτηκε ότι φέτος θα' κανε στα παιδιά τέτοια δώρα που δεν τους είχε χαρίσει ποτέ κανένας. Τι δώρα; Χαμόγελα. Έτσι όσο και αν τους στενοχωρούσαν οι μεγάλοι, εκείνα θα χαμογελούσαν. Βέβαια το Αϊ - Βασιλάκι δεν ξέχασε τους παππούδες και τις γιαγιάδες. Τι δώρα έκανε σ' εκείνους; Τους έκανε ξανά παιδιά τη βραδιά της Πρωτοχρονιάς. Φαντάζεστε λοιπόν τι έγινε όταν πήραν όλοι τα δώρα τους; 

(ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)

Εικονογράφηση:ΒΑΡΒΑΡΟΥΣΗ ΛΗΔΑ,  εκδόσεις: Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 2000

Μπορείτε να διαβάσετε το βιβλίο στην οθόνη της συσκευής σας πατώντας εδώ: (ίσως απαιτείται εγγραφή)

Πασχαλιάτικα παραμύθια (και όχι μόνο) από τον "Μικρό Αναγνώστη". Διαβάστε τα online, δωρεάν και με αφήγηση!

---

Το Πάσχα του Πασχάλη!

Η οικογένεια του μικρού Πασχάλη μετακομίζει. Εκείνος ...αντιπαθεί τις αλλαγές. Με το ζόρι θα αφήσει το δωμάτιό του, θα χάσει τους αγαπημένους φίλους του, θα πάει σε νέα γειτονιά. Ευτυχώς ...είναι Πάσχα!
Ένα παραμύθι της Μαρίας Ανδρικοπούλου, με αφήγηση και θαυμάσιες φωνές ηρώων που ακούτε ενώ ξεφυλλίζετε! ...και διαβάζετε online! Δείτε το εδώ!

 

Όταν η πασχαλίτσα συνάντησε ελέφαντα

 Του Χρήστου Μπουλώτη

Εικονογράφηση: Μαρία Μπαχά
Εκδόσεις: Λιβάνη
Διαβάζει η ηθοποιός: Τζίνα Θλιβέρη
 Ξεφυλλίστε το ενώ το ακούτε εδώ!

Ιστορίες που τις είπε η Πέτρα

​Ένα ευρηματικό ιστορικό παραμύθι που δίνει την ευκαιρία στα σημερινά παιδιά να προσεγγίσουν την αρχαιότητα, γοητεύοντας ταυτόχρονα τους μεγάλους.
Το "Ιστορίες που τις είπε η Πέτρα" είναι το πρώτο από μια φιλόδοξη νέα σειρά των εκδόσεων "Αερόστατο" που επιχειρεί να καλύψει μια μεγάλη σε σπουδαιότητα και διάρκεια περίοδο της ιστορίας μας, την αρχαιότητα και να πείσει μικρούς και μεγάλους ότι η ιστορία δεν είναι μόνο μάθημα.

 Ακούστε το "Ιστορίες που τις είπε η Πέτρα" με ζωντανή αφήγηση εδώ και ξεφυλλίστε το online!

---

---

"Ο Σκαντζόχοιρος που ήθελε να... τον χαϊδέψουν"!

Ένα παραμύθι της Κατερίνας Αναγνώστου, σε αφήγηση για παιδιά! ...που ακούτε ενώ ξεφυλλίζετε! ...και διαβάζετε online!
Το OpenBook και θα σας βοηθήσει να βρείτε συγκεντρωμένα βιβλία, που διατίθενται δωρεάν online.

* Όλα τα βιβλία που περιέχονται στον κατάλογο της Ανοικτής Βιβλιοθήκης διανέμονται ελεύθερα και νόμιμα στο Διαδίκτυο από τους δημιουργούς ή τους εκδοτικούς οίκους. Τα έργα της ενότητας Κλασική Λογοτεχνία είναι ελεύθερα πνευματικών δικαιωμάτων.

​"Η Πουπού η αλεπού ...και η κότα η Καρλότα"!

Ένα παραμύθι του Ευγένιου Τριβιζά, σε απίθανη αφήγηση για παιδιά! ...που ακούτε ενώ ξεφυλλίζετε! ...και διαβάζετε online!
Τελεια ιδέα. Εχω 'ενα γιο 9 ετών που δεν τα καταφερνει στην εκθεση και δεν του αρεσει να διαβαζει βιβλια μονο να του διαβαζουν ενθουσιάζεται. Ξετρελλάθητε με το site. Ελπιζω να τον βοηθησει και στην εκφραση επισης. Συγζαρητηρια πολλά σε οποιον το σκεφθηκε και επλιζω να πλουτησει η συλλογη βιβλιων. 
Ευτυχία Παπαδοπούλου

  Τα αδέσποτα: Η Μίνα

Τα αδέσποτα πάνε μία βόλτα στους δρόμους! Και ο Αστέρης Πελτέκης δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας: Το καλύτερο σκυλολόι κυκλοφορεί αδέσποτο στην Αθήνα και μας περιγράφει την ιστορία της. Περιπλανιέται από το Πολυτεχνείο, το Μουσείο, την Ακαδημία, το Πανεπιστήμιο, τη Βουλή, το Προεδρικό Μέγαρο και το Μέγαρο Μαξίμου, στα Εξάρχεια και στον Εθνικό Κήπο. Ο κατάλογος OpenBooks στη διάσημη σελίδα μας "Παιδικά παραμύθια! Online, δωρεάν, με αφήγηση!" παίρνει το απόλυτο 10άρι στην αφήγηση παραμυθιού!

---

Της Σοφίας Ζαραμπούκα
ISBN: 9789605010157
Σελίδες: 60 - Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Ημερομηνία έκδοσης: 01/08/2010
Αφήγηση: Αστέρης Πελτέκης (το καλύτερο "γουβ" που έχετε ακούσει σε ...παραμύθι)
 Ξεφυλλίστε το ενώ το ακούτε εδώ!

 

 

  

 

Ο αθάνατος γαϊδαράκος

Της Μάρως Λοΐζου
Εκδότης: Πατάκης
Εικονογράφηση: Κατερίνα Βερούτσου
Σελίδες: 43
ISBN: 9789601605418
 Ξεφυλλίστε το ενώ το ακούτε εδώ!

ΠΑΣΧΑ ΣΤΑ ΠΕΛΑΓΑ – Πασχαλινό διήγημα του Ανδρέα Καρκαβίτσα

«Πάσχα στα πέλαγα» – Πασχαλινό διήγημα του Ανδρέα Καρκαβίτσα

                                       πηγή:

 Γράφει η Ελένη Μπουγάκη,

Ο Ανδρέας Καρκαβίτσας (1865 – 1922) θεωρείται ένας από τους τρεις μεγάλους εκπροσώπους της ηθογραφίας, μαζί με τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη και τον Γεώργιο Βιζυηνό και ο κατ’ εξοχήν εκπρόσωπος του νατουραλισμού στη νεοελληνική λογοτεχνία.

Τα πιο γνωστά έργα του είναι το μυθιστόρημα «Ο ζητιάνος», και η συλλογή διηγημάτων «Λόγια της πλώρης». Δυο έργα με τα οποία ο Καρκαβίτσας κατέκτησε μια θέση στους κορυφαίους της νεοελληνικής πεζογραφίας. Αυτά τα δύο έργα έχουν μεταφραστεί και εκδοθεί σε πολλές χώρες του εξωτερικού. 

Στη συλλογή «Διηγήματα του γυλιού» βρίσκουμε το διήγημα «Πάσχα στα πέλαγα». Το πασχαλινό διήγημα, περιγράφει την Ανάσταση των ναυτικών εν πλω:

Είναι νύχτα και το πλοίο ταξιδεύει στο σκοτεινό πέλαγος. Επικρατεί ησυχία καθώς οι επιβάτες και το πλήρωμα που δεν βρίσκεται σε υπηρεσία είναι στα κρεβάτια τους. Τα μεσάνυχτα ακούγονται χαρμόσυνα οι καμπάνες του πλοίου. Τα πυροτεχνήματα που ρίχνει ο ναύκληρος και τα κεριά έκαναν το καράβι να λάμπει μέσα στο σκοτάδι. Μέσα σε ένα κλίμα κατάνυξης, πλοίαρχος, πλήρωμα και επιβάτες ψάλλουν το «Χριστός Ανέστη»….

                        Πάσχα στα πέλαγα

                                                             (Στην κοινή νεοελληνική)
              Το πλοίο ολοσκότεινο έσκιζε τα νερά ζητώντας ανυπόμονα το λιμάνι του. Δεν είχε άλλο φως παρά τα δυο χρωματιστά φανάρια ζερβόδεξα της γέφυρας· ένα άλλο φανάρι άσπρο, αχτινοβόλο, ψηλά στο πλωριό κατάρτι και άλλο ένα μικρό πίσω στην πρύμνη του. Τίποτε άλλο. Οι επιβάτες όλοι ξαπλωμένοι στις καμπίνες τους, άλλοι παραδομένοι στον ύπνο και άλλοι στους συλλογισμούς. Οι ναύτες και οι θερμαστές, όσοι δεν είχαν υπηρεσία, κοιμόνταν βαριά στα κρεβάτια τους. Ο καπετάνιος με τον τιμονιέρη ορθοί στη γέφυρα, μαύροι ίσκιοι, σχεδόν ανάεροι, έλεγες ότι ήταν πνεύματα καλόγνωμα, που κυβερνούσαν στο χάος την τύχη του τυφλού σκάφους και των κοιμισμένων ανθρώπων. Έξαφνα η καμπάνα της γέφυρας σήμανε μεσάνυχτα. Μεσάνυχτα σήμανε και η καμπάνα της πλώρης. Το καμπανοχτύπημα γοργό, χαρούμενο, επέμενε να ρίχνει τόνους μεταλλικούς περίγυρα, κάτω στη σκοτεινή θάλασσα και ψηλά στον αστροφώτιστο ουρανό, και να κράζει όλους στο κατάστρωμα. Και μεμιάς το σκοτεινό πλοίο πλημμύρισε από φως, θόρυβο, ζωή. Άφησε το πλήρωμα τα κρεβάτια του και οι επιβάτες τις καμπίνες τους.
Εμπρός στην πλώρη και στην πρύμνη πίσω, ανυπόμονα έφευγαν από τα χέρια του ναύκληρου τα πυροτεχνήματα, έφταναν, λες, τ’ αστέρια, και έπειτα έσβηναν στην άβυσσο.
Τα ξάρτια, τα σχοινιά, οι κουπαστές έλαμπαν, σαν επιτάφιοι από τα κεριά. Και δεν ήταν εκείνη τη στιγμή το καράβι παρά ένα μεγάλο πολυκάντηλο, που έφευγε πάνω στα νερά σαν πυροτέχνημα.
Η γέφυρα στρωμένη με μια μεγάλη σημαία έμοιαζε Άγια Τράπεζα. Ένα κανίστρι με κόκκινα αυγά και ένα με λαμπροκούλουρα επάνω. Ο πλοίαρχος σοβαρός με ένα κερί αναμμένο στο χέρι άρχισε να ψάλλει το «Χριστός Ανέστη». Το πλήρωμα και οι επιβάτες γύρω του ξεσκούφωτοι και με τα κεριά στα χέρια ξανάλεγαν το τροπάρι ρυθμικά και με κατάνυξη.
― Χρόνια πολλά, κύριοι!… Χρόνια πολλά, παιδιά μου!… ευχήθηκε, άμα τελείωσε τον ψαλμό, γυρίζοντας πρώτα στους επιβάτες και έπειτα στο πλήρωμα ο πλοίαρχος.
― Χρόνια πολλά, καπετάνιε, χρόνια πολλά!… Απάντησαν εκείνοι ομόφωνα.
― Και του χρόνου στα σπίτια σας, κύριοι! Και του χρόνου στα σπίτια μας, παιδιά, ξαναείπε ο πλοίαρχος, ενώ ένα μαργαριτάρι στην άκρη των ματιών του.
― Και του χρόνου στα σπίτια μας, καπετάνιε.
Έπειτα πέρασε ένας ένας, πρώτα οι επιβάτες, έπειτα το πλήρωμα, πήραν από το χέρι του το κόκκινο αυγό και το λαμπροκούλουρο και άρχισαν πάλι οι ευχές και τα φιλήματα.
― Χριστός Ανέστη!
― Αληθινός ο Κύριος!
― Και του χρόνου σπίτια μας!
Oι επιβάτες τράβηξαν στις θέσεις τους να φάνε τη μαγειρίτσα. Οι ναύτες ζευγαρωτά στους διαδρόμους τσούγκριζαν τ’ αυγά τους, γελούσαν, σπρώχνονταν μεταξύ τους, έτρωγαν λαίμαργα, καλοχρονίζονταν σοβαρά και κοροϊδευτικά.
Έπαψε το καμπανοχτύπημα· ένα ένα έσβησαν τα κεριά. Το καράβι βυθίστηκε πάλι στην ησυχία του. Ο καπετάνιος και ο τιμονιέρης καταμόναχοι πάνω στη γέφυρα, πνεύματα, θαρρείς, ανάερα, εξακολουθούσαν τη δουλειά τους σιωπηλοί και άγρυπνοι.
― Ένα κάρτο μαΐστρο!
― Μαΐστρο!
― Γραμμή!
― Γραμμή!
Και το πλοίο ολοσκότεινο πάλι εξακολούθησε να σκίζει τα νερά, ζητώντας ανυπόμονα το λιμάνι του.

 Πάσχα στα πέλαγα

          (Από την α΄ έκδοση της Εστίας, 1922)

              Τὸ πλοῖο ὁλοσκότεινο ἔσχιζε τὰ νερὰ ζητώντας ἀνυπόμονα τὸ λιμάνι του. Δὲν εἶχε ἄλλο φῶς παρὰ τὰ δύο χρωματιστὰ φανάρια τῆς γέφυρας ζερβόδεξα· ἕνα ἄλλο φανάρι ἄσπρο ἀκτινοβόλο ψηλὰ εἰς τὸ πλωριὸ κατάρτι καὶ ἄλλο ἕνα μικρὸ πίσω εἰς τὴν πρύμη του. Τίποτε ἄλλο.  Οἱ ἐπιβάτες ἦσαν ὅλοι ξαπλωμένοι στὶς κοκέτες¹ τους, ἄλλοι παραδομένοι στὸν ὕπνο καὶ ἄλλοι στοὺς συλλογισμούς. Οἱ ναῦτες καὶ θερμαστές, ὅσοι δὲν εἶχαν ὑπηρεσία ἐροχάλιζαν εἰς τὰ γιατάκια² τους. Ὁ καπετάνιος μὲ τὸν τιμονιέρη ὀρθοὶ στὴ γέφυρα, μαῦροι ἴσκιοι, σχεδὸν ἐναέριοι, ἔλεγες πὼς ἦσαν πνεύματα καλόγνωμα, ποὺ ἐκυβερνοῦσαν στὸ χάος τὴν τύχη τοῦ τυφλοῦ σκάφους καὶ τῶν κοιμωμένων ἀνθρώπων. Ἔξαφνα ἡ καμπάνα τῆς γέφυρας ἐσήμανε μεσάνυχτα. Μεσάνυχτα ἐσήμανε καὶ ἡ καμπάνα τῆς πλώρης. Τὸ καμπανοχτύπημα γοργό, χαρούμενο, ἐπέμενε νὰ ρίχνῃ τόνους μεταλλικοὺς περίγυρα, κάτω στὴ σκοτεινὴ θάλασσα καὶ ψηλὰ στὸν ἀστροφώτιστο οὐρανὸ καὶ νὰ κράζῃ ὅλους εἰς τὸ κατάστρωμα. Καὶ μὲ μιᾶς τὸ σκοτεινὸ πλοῖο ἐπλημμύρισεν ἀπὸ φῶς, ἀπὸ θόρυβο, ἀπὸ ζωή. Ἄφησε τὸ πλήρωμα τὰ γιατάκια του καὶ οἱ ἐπιβάτες τὶς κοκέτες τους.
Ἐμπρὸς εἰς τὴν πλώρη καὶ εἰς τὴν πρύμη πίσω ἀνυπόμονες ἔφευγαν ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ ναύκληρου οἱ σαΐτες, ἔφθαναν λὲς τ᾿ ἀστέρια κι ἔπειτα ἔσβηναν στὴν ἄβυσσο, πρασινοκόκκινα πεφτάστερα.
Τὰ ξάρτια³, τὰ σχοινιά, οἱ κουπαστὲς ἔλαμπαν σὰν ἐπιτάφιοι ἀπὸ τὰ κεριά. Καὶ δὲν ἦταν ἐκείνη τὴ στιγμὴ τὸ καράβι παρὰ ἕνα μεγάλο πολυκάντηλο, ποὺ ἔφευγε ἀπάνω στὰ νερὰ σὰν πυροτέχνημα.
Ἡ γέφυρα στρωμένη μὲ μία μεγάλη σημαία ἐμοίαζε ἁγιατράπεζα. Ἕνα κανίστρι μὲ κόκκινα αὐγὰ καὶ ἄλλο μὲ λαμπροκούλουρα ἦταν ἀπάνω. Ὁ πλοίαρχος σοβαρὸς μὲ ἕνα κερὶ ἀναμμένο στὸ χέρι ἄρχισε νὰ ψέλνῃ τὸ Χριστὸς Ἀνέστη. Τὸ πλήρωμα κι οἱ ἐπιβάτες γύρω του, ξεσκούφωτοι καὶ μὲ τὰ κεριὰ στὰ χέρια, ξανάλεγαν τὸ τροπάρι ρυθμικὰ καὶ μὲ κατάνυξη.
― Χρόνια πολλά, κύριοι!… Χρόνια πολλά, παιδιά μου!.. εὐχήθηκε ἅμα ἐτέλειωσε τὸν ψαλμό, γυρίζοντας πρῶτα στοὺς ἐπιβάτες κι ἔπειτα στὸ πλήρωμα ὁ πλοίαρχος.
― Χρόνια πολλὰ καπετάνιε! χρόνια πολλά!… ἀπάντησαν ἐκεῖνοι ὁμόφωνοι.
― Καὶ τοῦ χρόνου στὰ σπίτια σας, κύριοι! Καὶ τοῦ χρόνου στὰ σπίτια μας παιδιά! ἐξαναεῖπε ὁ πλοίαρχος, ἐνῶ ἕνα μαργαριτάρι ἐφάνη στὴν ἄκρη τῶν ματιῶν του.
― Καὶ τοῦ χρόνου στὰ σπίτια μας, καπετάνιε!
Ἔπειτα ἐπέρασε ἕνας ἕνας, πρῶτα οἱ ἐπιβάτες ἔπειτα τὸ πλήρωμα, ἐπῆραν ἀπὸ τὸ χέρι του τὸ κόκκινο αὐγὸ καὶ τὸ λαμπροκούλουρο καὶ ἄρχισαν πάλι οἱ εὐχὲς καὶ τὰ φιλήματα:
― Χριστὸς Ἀνέστη.
― Ἀληθινὸς ὁ Κύριος.
― Καὶ τοῦ χρόνου σπίτια μας…
Οἱ ἐπιβάτες ἐτράβηξαν στὰς θέσεις τους νὰ φᾶνε τὴ μαγερίτσα. Οἱ ναῦτες ζευγαρωτὰ στοὺς διαδρόμους, ἐφίριραν⁴ τ᾿ αὐγά τους, ἐγελοῦσαν, ἐσπρώχνοντο συναμεταξύ τους, ἔτρωγαν λαίμαργα, ἐκαλοχρονίζοντο σοβαρὰ καὶ κοροϊδευτικά.
Ἔπαψε τὸ καμπανοχτύπημα· ἕνα ἕνα ἔσβησαν τὰ κεριά. Τὸ καράβι ἐβυθίστηκε πάλι στὴν ἡσυχία του. Ὁ καπετάνιος καὶ ὁ τιμονιέρης καταμόναχοι ἐπάνω στὴ γέφυρα, πνεύματα θαρρεῖς ἐναέρια, ἐξακολουθοῦσαν τὴ δουλειά τους σιωπηλοὶ καὶ ἄγρυπνοι:
― Ἕνα κάρτο μαΐστρο⁵!
― Μαΐστρο!
― Γραμμή!
― Γραμμή!
Καὶ τὸ πλοῖο ὁλοσκότεινο πάλι ἐξακολούθησε νὰ σχίζῃ τὰ νερά, ζητώντας ἀνυπόμονα τὸ λιμάνι του.

1. κοκέτες: κουκέτες, τα κρεβάτια του πλοίου
2. γιατάκια: καταλύματα, κρεβάτια
3. ξάρτια: τα πλευρικά σχοινιά που χρησιμοποιούνται για την στήριξη του καταρτιού στο πλοίο
4. εφίριραν: τούγκριζαν
5. κάρτο μαϊστρο: να στρίψει το τιμόνι ένα τέταρτο προς τα βορειοδυτικά.

"ΠΑΙΔΙΚΗ ΠΑΣΧΑΛΙΑ" – Πασχαλιάτικο διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

"ΠΑΙΔΙΚΗ ΠΑΣΧΑΛΙΑ" του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

πηγή:

Η «Παιδική Πασχαλιά» συγκαταλέγεται στα πασχαλινά διηγήματα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Η διασκευή και απόδοση των κειμένων του βιβλίου «ΠΑΙΔΙΚΗ ΠΑΣΧΑΛΙΑ» έγινε με πλήρη σεβασμό στη γλώσσα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Στην έντυπη έκδοση περιλαμβάνει παράρτημα με το αυθεντικό κείμενο του συγγραφέα. Το βιβλίο προλογίζει η κ. Αθηνά Παπαγεωργίου, διευθύντρια του Μουσείου Αλ. Παπαδιαμάντη στη Σκιάθο, γενέτειρα του συγγραφέα. Από το εισαγωγικό σημείωμα: …Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης στα διηγήματά του με ήρωες παιδιά, αφηγείται τις παιδικές του αναμνήσεις, Στο διήγημα που ακολουθεί παρουσιάζει την εικόνα της παιδικής ορφάνιας, είναι ένας ύμνος για τη χαμένη μάνα, που είναι αναντικατάστατη, και δίνει την πιο αισθηματική, την πιο λεπτή περιγραφή της Λαμπρής.

Συγγραφέας: Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης , Διασκευή: Μαρία Ηλιοπούλου, Εικονογράφηση: Βαγγέλης Παπαβασιλείου, Έκδοση ebook: Μαλλιάρης-Παιδεία, Έτος έκδοσης: 2020
ISBN: 978-960-644-040-3
Μέγεθος: σελ. 40 / 2.6 Μb, Μορφή: Pdf Online

Διαβάστε το παραμύθι παρακάτω, χρησιμοποιώντας από τη μπάρα, στο κάτω μέρος του πλαισίου, τα βελάκια για να προχωρήσετε, τα + - για μεγέθυνση ή σμίκρυνση του κειμένου  και για την πλήρη οθόνη (κουμπί δεξιά)

Παιδική πασχαλιά - Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

NASA: Δείτε πώς μια μαύρη τρύπα καταπίνει ένα αστέρι!

Δείτε πώς μια μαύρη τρύπα καταπίνει ένα αστέρι στο εντυπωσιακό βίντεο που δημοσίευσε η NASA, μας δείχνει σε προσομοίωση το κοσμικό αυτό συμβάν.

ΠΗΓΗ: NASA

"Η ΑΛΕΠΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΒΟΣΚΑΚΙ" Διασκευή παραδοσιακού παραμυθιού

          

 
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα βοσκάκι, ο Γιωργής, που είχε γεννηθεί και ανατραφεί πάνω στα όρη, τ’ άγρια βουνά, στις στάνες των τσοπαναραίων. Άλλο δεν εγνώριζε από τα ζα που έκανε παρέα μέρα και νύχτα. Αυτά ήταν οι σύντροφοί του, μαζί τους γύριζε τα βοσκοτόπια, κι ανθρώπους άλλους δεν είχε γνωρίσει πέρα από τη μάνα και τον κύρη του, που κι αυτοί δούλευαν σκληρά στη στάνη όλη μέρα.

            Ο Γιωργής, εκεί στα μακρινά τ’ απάτητα βουνά που έβοσκε τα ζωντανά του, είχε γίνει κι αυτός ένα ζώο, μόνο που έστεκε ορθό. Καθαρές αλλαξιές δεν έβαζε, ούτε ήθελε ν’ ακούσει για φευγιό από τη μάντρα.  Η ζωή του, η χαρά του ήταν εκεί, στα κοπάδια του.

          Μια μέρα, εκεί που καθότανε, είδε να τον πλησιάζει μια αλεπού. Στο ένα πόδι ήταν πληγωμένη, όλο αίματα. Το ψυχοπόνεσε ο Γιωργής το ζωντανό και το πλησίασε με προφύλαξη, αλλά εκείνο δε σάλεψε, σαν να περίμενε να πάει να το βοηθήσει.

            Πάει λοιπόν το βοσκάκι κοντά στην αλεπού, την παίρνει στην αγκαλιά του και την πάει στο μαντρί. Μεγαλωμένος καθώς ήταν στις ερημιές, είχε μάθει ένα σωρό γιατροσόφια, για να τα γιατρεύει τα ζώα του όταν αρρωσταίνανε. Καθάρισε λοιπόν την πληγή της αλεπούς, έβαλε πάνω λογιών - λογιών βοτάνια και την έδεσε. Ύστερα έβαλε την αλεπού σ’ ένα πεζούλι και τη σκέπασε με την κάπα του. Αυτή σήκωσε τη μουσούδα της κι είπε με ανθρώπινη λαλιά: – «Σ’ ευχαριστώ!» Το τσοπανόπουλο ακούγοντας τη φωνή, έμεινε μ’ ανοιχτό το στόμα από την έκπληξη, μα από κείνη την ώρα γινήκανε φίλοι αχώριστοι.

            Η αλεπού του κουβέντιαζε συνέχεια και του ’λεγε πράματα που ο Γιωργής δε είχε ποτέ δει ή ακούσει, αφού ποτέ του δεν είχε κατεβεί στους κάμπους. Με τον καιρό το αγρίμι έγινε καλά και κάθε τόσο ο Γιωργής το έχανε από τη μάντρα, αλλά αυτό ξαναγύριζε, φέρνοντας μαζί του τού κόσμου τα καλούδια.

 –«Μη χάνεσαι, του έλεγε ο Γιωργής, γιατί μπορεί να σε σκοτώσουν τίποτα κυνηγοί κι εγώ θ’ απομείνω πάλι μονάχος μου και δε θ’ ακούω κανενός τη μιλιά. Εδώ αγροικώ μόνο τη δική σου!» Κι έτσι έμενε συνέχεια κοντά του η αλεπού. Κι όλο του μίλαγε, του έλεγε ατέλειωτες ιστορίες και του ’παιρνε τα μυαλά.

            Ένα πρωί ξύπνησε το ζουλάπι και μ’ ένα πήδο πετάχτηκε στην αγκαλιά του μικρού βοσκού.

 – «Ακολούθα με σήμερα και θα πάμε σ’ έναν άλλο τόπο, που δεν τον βάνει ο νους σου! Έλα και δε θα το μετανιώσεις!» Πράγματι αυτός έβαλε τα ζα στη μάντρα και βάλθηκε μ’ εμπιστοσύνη ν’ ακολουθεί την αλεπού. Μετά από αρκετές ώρες περπάτημα φτάσανε σε μια σπηλιά, που ’τανε λέει μαγεμένη κι έτρεχε από μέσα νερό κρυστάλλινο. Μπαίνουνε μέσα κι η αλεπού έπιασε με τις χουφτίτσες της νερό κι έπλυνε το βοσκάκι από την κεφαλή μέχρι τα νύχια. Με το μπάνιο ο Γιωργής πάστρεψε, μεταμορφώθηκε, έγινε ένα πεντάμορφο παλικάρι! Ύστερα προχωρήσανε μέσα στο σπήλαιο και βγήκανε από το πίσω μέρος, όπου υπήρχε μια κρυφή έξοδος, σ’ έναν πανέμορφο κήπο με δέντρα και σπάνια λουλούδια.

            Στο βάθος του κήπου ήταν χτισμένο ένα παλάτι. Μπαίνουν μέσα στο παλάτι και ο Γιωργής στάθηκε σαστισμένος, να θωρεί όλες τις ομορφιές του κόσμου να το στολίζουνε! Κι εκεί που δεν εχόρταινε να κοιτάζει, ξέχασε την αλεπού κι όταν τη θυμήθηκε δεν την έβλεπε μπροστά του πια… Άρχισε να τη φωνάζει και να την καλεί, μ’ απάντηση δεν έπαιρνε! Κι όπως δεν άκουγε μιλιά, τον έπιασε μεγάλος φόβος κι άρχισε να κλαίει και να θρηνεί. Έσκουζε, σφύριζε, μ’ απάντηση πουθενά.  Ολότελα απελπισμένος, γιατί έχασε το αγαπημένο του ζωντανό, έπεσε μπρούμυτα στο χώμα κι ο θρήνος του ράγιζε και τα βουνά. Ούτε μάνα που χάνει το παιδί της δεν θα ’κανε τέτοιο μοιρολόι…

            Εκείνη την ώρα της μαύρης απελπισίας ακούει μια γλυκιά φωνή.

–«Έ φτάνουν πια τα κλάματα. Εδώ είμαι, δε μ’ έχασες. Δοκιμή έκανα να ιδώ αν μ’ αγαπάς στ’ αλήθεια!». Ανασηκώθηκε το βοσκάκι και τί να δει; Μια κοπελιά πεντάμορφη να τον κοιτάζει στα μάτια και να του γελά!

–«Εγώ είμαι η αλεπού!» είπε και του εξήγησε:

– «Ήμουνα κάποτε βασιλοπούλα, μα η μάνα μου απόθανε κι ο πατέρας μου, ο βασιλιάς, ξαναπαντρεύτηκε μια μάγισσα που με ζήλευε και δεν ήθελε ούτε να με βλέπει. Μου έβαλε στο φαγί μου βοτάνι μαγικό και με μεταμόρφωσε σε αλεπού. Μ’ έδιωξε από το σπίτι, να φύγω να ζήσω στα βουνά και τα ρουμάνια. Μόνο μια δυνατή αγάπη θα μπορούσε να λύσει τα μάγια που μου ’χε καμωμένα και πάνω στα βουνά αυτό ήταν δύσκολο να γενεί. Μα η αγάπη σου η μεγάλη μου έλυσε τα μάγια και ελευθερώθηκα. Όλα όσα βλέπεις γύρω σου μου τα ’καμε ο πατέρας μου να με παντρέψει και τώρα είναι δικά σου!»

            Σίμωσε κοντά του η βασιλοπούλα, τον έπιασε από το χέρι, τον σήκωσε ορθό  και του είπε: - «Σε σένα χρωστώ τη ζωή μου, έλα κοντά μου και μην ξαναφύγεις ποτέ!». Έτσι παντρευτήκανε η βασιλοπούλα και το βοσκάκι, κάνανε κι ένα μάτσο κουτσούβελα και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!

"Η Ξυλομαρία": Διασκευή παραμυθιού από την Κρήτη

             

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας βασιλιάς που είχε μια πανέμορφη κόρη που την έλεγαν Μαρία. Όταν ήρθε ο καιρός να την παντρέψει, ο βασιλιάς, από συμφέρον, διάλεξε για γαμπρό του τον γέρο-βασιλιά ενός γειτονικού βασιλείου που είχε δει τη Μαρία και την πόθησε. Η Μαρία όμως, αγαπούσε έναν νέο πρίγκιπα, χωρίς όμως να το ξέρει ο ίδιος κι αρνιόταν να πάρει τον γέρο βασιλιά. Ο πατέρας της επέμενε. Είχε πάρει την απόφασή του και δεν άκουγε κουβέντα, γιατί ήθελε να ενώσει το βασίλειό του με το διπλανό βασίλειο. Την έκλεισε λοιπόν σ’ ένα δωμάτιο του παλατιού και δεν θα την έβγαζε έξω αν δεν παντρευόταν το γερο- βασιλιά.

            Η Μαρία έψαχνε να βρει ένα σχέδιο για να καθυστερήσει τον γάμο με τον γερο – βασιλιά, ώσπου να αποδράσει και να πάει να βρει τον πρίγκιπα που αγαπούσε. Μετά από μέρες, δήθεν μετανιωμένη, φώναξε τον πατέρα της και του λέει:

-Δέχομαι να παντρευτώ αυτόν που θέλεις, αλλά θέλω να μου ράψεις τρία φορέματα χρυσοκέντητα. Το ένα να έχει πάνω τη θάλασσα και τα ψάρια, το άλλο τ’ άστρα με το φεγγάρι και το τρίτο τον ήλιο με τον ουρανό.

- Το μόνο εύκολο! της είπε ο πατέρας της και δίνει αμέσως εντολή στις καλύτερες μοδίστρες του παλατιού να ετοιμάσουν τα φορέματα. Στο μεταξύ η Μαρία πήγε και βρήκε έναν μαραγκό και του ζήτησε να της φτιάξει μια ξύλινη στολή που θα φαίνονταν μόνο τα μάτια, η μύτη και το στόμα της.

- Θέλω να μου την κάνεις έτσι ώστε άμα τη φορώ να μη μπορεί κανένας να με αναγνωρίσει. Να μου τη φέρεις μυστικά, του είπε, χωρίς να σε δει ο πατέρας μου κι εγώ θα σε πληρώσω ακριβά. Σε κάμποσες μέρες ετοιμάστηκαν τα φορέματα, ετοιμάστηκε και η ξύλινη στολή κι άρχισαν οι προετοιμασίες για τον γάμο της Μαρίας με τον γέρο- βασιλιά. Αυτή όμως ένα βράδυ, φορά τα φορέματα το ένα πάνω στ’ άλλο, φορά από πάνω και την ξύλινη στολή και το ’σκασε  να πάει να βρει τον καλό της.

            Περιπλανήθηκε πολύ μέχρι να φτάσει στη χώρα του πρίγκιπα κι όσοι την έβλεπαν στο δρόμο την περιγελούσαν:

- Δείτε ένα ξύλο που περπατάει στο δρόμο! Όταν έφτασε στο κάστρο που έμενε ο  αγαπημένος της, χτύπησε την πόρτα και τον ζητούσε επίμονα. Οι φρουροί τελικά την οδήγησαν μπροστά στον πρίγκιπα που τη ρώτησε παραξενεμένος:

- Πώς σε λένε και τι θέλεις εδώ;

- Με λένε Ξυλομαρία, απάντησε αυτή και θέλω να σε υπηρετήσω. Έπιασαν κουβέντα και ο πρίγκιπας ευχαριστήθηκε από την προθυμία, τους καλούς τρόπους και τις γνώσεις της Ξυλομαρίας και την πήρε στην υπηρεσία του.  Έμενε λοιπόν στο κάστρο, δούλευε εκεί και ήταν όλοι πολύ ευχαριστημένοι μαζί της.

            Κάποια μέρα γινότανε επίσημος χορός στην πόλη και θα πήγαινε και το πριγκιπόπουλο. Το ’μαθε και η Ξυλομαρία, έβγαλε την ξύλινη στολή κι έβαλε ένα από τα φορέματα που είχε, τη θάλασσα με τα ψάρια. Όταν μπήκε στη σάλα του χορού, όλοι σταμάτησαν και την κοιτάζανε. Τα μαλλιά της ήταν ξανθά και το περπάτημά της όλο χάρη. Κανείς δεν ήξερε ποια είναι, από πού ήρθε και ποιος την έφερε. Φυσικά το πριγκιπόπουλο την πρόσεξε και θαμπώθηκε από την ομορφιά της. Την πλησίασε, της έκανε λίγη συντροφιά και χόρεψε μαζί της. Όμως πριν τελειώσει ο χορός η Ξυλομαρία έφυγε με τρόπο για το κάστρο, όπου έβαλε και πάλι την ξύλινη στολή.

            Ο πρίγκιπας όμως δεν την είχε βγάλει από τον νου του και αποφάσισε να διοργανώσει σύντομα έναν χορό στο κάστρο μήπως και την ξαναδεί. Η Ξυλομαρία έβαλε το άλλο φόρεμα, που είχε τ’ άστρα και το φεγγάρι και πήγε στο χορό. Όλοι έκαναν μεγάλη χαρά που την ξαναείδαν και πιο πολύ το πριγκιπόπουλο, το οποίο προσπάθησε να την κρατήσει κοντά του χορεύοντας όλη τη βραδιά. Μα λίγο πριν τελειώσει η διασκέδαση η Ξυλομαρία ξεγλίστρησε, βγήκε έξω και πήγε κι έβαλε πάλι την ξύλινη στολή της και κανένας δεν κατάλαβε ποια ήταν.

            Το πριγκιπόπουλο ζήτησε κι έγινε κι άλλος χορός για να την ξαναδεί. Αυτή τη φορά η Ξυλομαρία έβαλε το τρίτο φόρεμα, το οποίο είχε κεντημένο πάνω του τον ήλιο και τον ουρανό κι όταν μπήκε μέσα έλαμψε ο τόπος. Το βασιλόπουλο αποφάσισε αυτή τη φορά ότι θα της εξομολογούνταν την αγάπη του και θα της ζητούσε να τον παντρευτεί. Μα η Ξυλομαρία έφυγε και είπε να μην ξαναπατήσει σε χορό. Και πράγματι, όσοι χοροί κι αν γίνονταν, η Ξυλομαρία δεν εμφανιζόταν, ενώ το πριγκιπόπουλο έμενε με την προσμονή. Στενοχωριόταν πολύ που δεν έβλεπε την όμορφη κοπέλα, δεν έτρωγε κι έχασε κάθε ενδιαφέρον για οτιδήποτε. Μέρα με τη μέρα έλιωνε σαν το κερί και η Ξυλομαρία που κυκλοφορούσε δίπλα του, χωρίς αυτός να το ξέρει, τον έβλεπε και λυπόταν αφάνταστα.

            Στο τέλος ο πρίγκιπας έπεσε άρρωστος στο κρεβάτι και η ζωή του βρισκόταν σε κίνδυνο. Όλο παραμιλούσε κι έλεγε για την κοπέλα του χορού που χάθηκε. Τότε η Ξυλομαρία αποφάσισε να του αποκαλυφθεί. Παρουσιάστηκε μπροστά του, έβγαλε την ξύλινη στολή και φάνηκε το φόρεμα με τη θάλασσα και τα ψάρια με το οποίο την είχε δει την πρώτη φορά. Κατόπιν το βγάζει και φανερώνεται με το δεύτερο φόρεμα με τα’ άστρα και το φεγγάρι και στο τέλος μένει με το τρίτο φόρεμα με τον ήλιο και τον ουρανό.

             - Ξυλομαρία εσύ είσαι η κοπέλα που λαχταρούσα; ψέλλισε ο πρίγκιπας.

            -Ναι, εγώ είμαι, είπε αυτή, με λένε Μαρία και δεν πρόκειται να φύγω ποτέ από κοντά σου. Αρκετά δοκίμασα την αγάπη σου.

            Το πριγκιπόπουλο πετούσε στα ουράνια! Άνοιξε η όρεξή του, έγινε σύντομα καλά και όρισε τους γάμους του με τη Μαρία. Κάλεσαν τους βασιλιάδες απ’ όλα τα γειτονικά βασίλεια, μαζί και τον πατέρα της Μαρίας, που ήρθε μετανιωμένος, αλλά χαρούμενος για την επιλογή της. Και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!

           

 Το διαβάσαμε στην τοπική εφημερίδα: "Η Φωνή της Λευτέριανης"