ΜΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ

Παραμύθι που γράφτηκε από κοινού από μαθητές του Α' Δημοτικού Σχολείου Λατσιών (Κύπρος) και του Δημοτικού Σχολείου Δημητριτσίου (Ελλάδα)

Μια σταγόνα  ταξιδεύει. 
 Κεφάλαιο 1ο

 Η μαμά σταγόνα, ο μπαμπάς σταγόνα, ο Σταγονούλης και η αδελφή του η σταγονίτσα η Μαριλού, άνοιξαν τα μάτια τους στον πρωινό ήλιο. Όλα ήταν τόσο όμορφα γύρω. Το ποτάμι κελάρυζε ήσυχα. Το ποτάμι ήταν το σπίτι τους.

Ξαφνικά όμως, κι ενώ όλα ήταν τόσο ήσυχα, φάνηκε μια μεγάλη βρώμικη και γκρίζα κηλίδα. Καθώς έπλεε στην επιφάνεια του νερού άφηνε πίσω της διάφορα χρώματα και μόλυνε το νερό. Ήταν ο κύριος Πετρελένιος με την κυρία Πετρελένιου και τα πολλά, πολλά παιδάκια τους. Συζητούσαν κι έλεγαν πώς να πλησιάσουν και να μολύνουν όσο το δυνατόν πιο πολλές σταγόνες νερού από το ποτάμι. Κι έβαλαν σε εφαρμογή το τρομερό και βρώμικο σχέδιό τους. Κολλούσαν στις καθαρές σταγόνες και τις ρύπαιναν. Δεν άργησε να έρθει και η σειρά της σταγονίτσας Μαριλού. Κατάλαβε ότι το καθαρό της φόρεμα έγινε απ’ τη μια στιγμή στην άλλη γεμάτο πιτσιλιές από πετρέλαιο. Η ώρα περνούσε και η οικογένεια Πετρελένιου συνέχιζε το ρυπαρό και μολυσματικό της έργο.

Είχε γίνει πια μεσημέρι. Ο ήλιος ζέσταινε το ποτάμι. Μερικές σταγόνες άρχισαν να εξατμίζονται και να ανεβαίνουν στον ουρανό. Μια απ’ αυτές τις σταγόνες ήταν και η Μαριλού. Όσο ανέβαινε σκεφτόταν την καταστροφή του σπιτιού της. Δεν ήξερε ποιος έστειλε την πετρελαιοκηλίδα. Όλο και ανέβαινε και σκεφτόταν ότι πρέπει να πολλαπλασιαστούν οι σταγόνες του νερού στο ποτάμι, έτσι ώστε να νικήσουν την οικογένεια του κυρίου Πετρελένιου. Σκεφτόταν ακόμη ότι πρέπει να αποδείξουν, ότι το νερό είναι το πιο σημαντικό πράγμα σε όλο τον κόσμο.

- Να σταματήσουν πια να χρησιμοποιούνε πετρέλαιο. Έλεγε και ξανάλεγε.

Αλλά ποιος την άκουγε τώρα που ήταν υδρατμός; Η φωνή της ήταν πολύ αδύνατη και μόλις μπορούσαν να την ακούσουν οι άλλες σταγόνες στον μεσημεριάτικο ουρανό.

Πέρασαν αρκετές ώρες και η σταγονίτσα έμενε να ακροβατεί στον ουρανό με το βρώμικο φορεματάκι της με τις πιτσιλιές. Όταν άρχισε να νυχτώνει ένα αεράκι την σήκωσε ψηλά και την άφησε απαλά σε ένα σύννεφο που περνούσε εκείνη την ώρα, πάνω από το ποταμάκι. Τα βατράχια στο ποτάμι όταν πήγαν να τραγουδήσουν κατάλαβαν ότι το δέρμα τους είχε γεμίσει σταγόνες από τον κύριο Πετρελένιο.

Η σταγόνα έτσι όπως προσνεφώθηκε, έπεσε πάνω σε μια παρέα καθαρές σταγόνες. Ενώθηκε πολύ γρήγορα αλλά δεν άργησε να καταλάβει ότι...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ ΕΔΩ: